Ψάχνω τους συνεργάτες του παρόντος ιστολογίου, που με έχουν αφήσει μόνη σαν την καλαμιά στον κάμπο, κλειδωμένη σε ένα ανήλιαγο υπόγειο, να ανεβάζω αγγελίες κάθε μέρα, με μόνη συντροφιά ένα λάπτοπ, έναν αρουραίο κι ένα ξεροκόμματο κάθε πρωί στις δέκα, ενώ αυτοί διασκεδάζουν ξένοιαστοι σε εξωτικά νησιά κι ούτε που θυμούνται ότι υπάρχει Τρανή Ευκαιρία.
Όποιος τους δει παρακαλώ να τους κάνει πακέτο και να τους στείλει αμέσως πίσω. Επίσης να τους κλέψει το κλειδί του κελιού και να έρθει να με βγάλει αποδώ μέσα γιατί έχω αρχίσει να τρελαίνομαι, μια παγώνω μια ζεσταίνομαι.
Όποιος τους δει παρακαλώ να τους κάνει πακέτο και να τους στείλει αμέσως πίσω. Επίσης να τους κλέψει το κλειδί του κελιού και να έρθει να με βγάλει αποδώ μέσα γιατί έχω αρχίσει να τρελαίνομαι, μια παγώνω μια ζεσταίνομαι.
Είναι καλή στιγμή να κάνω πρόταση μόνιμης συνεργασίας;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλεια η κατ-αγγελία, μα ακόμα τελειότερες οι ετικέτες! Να' σαι καλά κορίτσι:D χαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήείδα έναν σήμερα στου ζωγράφου..
ΑπάντησηΔιαγραφήτου Μυταρά το σπίτι...
Φορούσε πράσινα allstar, αρμάνι κουστούμι και ζαρτιέρες. Λεω δεν παίζει... από την ΤΡΑΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ είναι αυτός. Δεν ήξερα οτι τον έψαχνες. Συγνώμη.
Λυπάμαι τόσο για τη μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων- ουπς, αυτό είναι από αλλού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να σας κάνω κι εγώ, δεν υπάρχουν ιδέες, κρίση χτύπησε κι αυτόν τον τομέα, η μόνη εφεύρεση που θα με έσωζε στην παρούσα φάση είναι ένα περίτεχνο device για να κρατάει την πιπίλα στη θέση της και να μην του πέφτει από το στόμα. Booooooooring.
Saigon