ΞΕΡΕΙΣ ΕΣΥ

Θέλω να σ’ ευχαριστήσω που στις δύσκολες αυτές μέρες είσαι δίπλα μου, σταθερός, δυνατός, και αθόρυβος μόνο τόσο, όσο είναι αρκετό για να ξέρω ότι δεν έχεις πεθάνει. Θέλω να σ’ ευχαριστήσω για τη δροσερή σου ανάσα, την όασή σου μέσα στον καύσωνα, το καταφύγιο που μου προσφέρεις αγόγγυστα και ακούραστα, αβάδιστα κι αβίαστα. Σου αφιερώνω τους στίχους του μεγάλου Ποιητή που είναι σα να γράφτηκαν για σένα. Σ’ αγαπώ.

Χτυπούν καμπάνες πένθιμα
σβήνει ο ανεμιστήρας
της σκέψης μου ο σύντροφος
και της κακής μου μοίρας

Απ’ την ζωή μου την κακή
πέρασε οδοστρωτήρας
και μόνη μου παρηγοριά
ο φτωχός, ο φτωχός μου ανεμιστήρας.

(Λένος Χρηστίδης, Λοστρέ, σελ. 266-267)